عواقب بیماری پارکینسون

مشکلات ارتباطی

ارتباط برقرار گرفتن با دیگران در اواخر بیماری ممکن است دشوار باشد.

می‌تواند گفتار و حتی دست خط شما را به دلیل مشکلات کندی حرکت و لرزش دست‌ها دچار اختلال ‌کند.

اغلب مبتلایان به بیماری پارکینسون گفتار آن‌ها نامفهوم و آهسته است و به این علت اتفاق می‌افتد که ماهیچه‌هایی برای عضلات گفتار استفاده می‌شوند به اندازه کافی سریع حرکت نمی‌کنند.

بعضی از افراد گفتار و طرز صحبت کردن آن‌ها در زمان خاصی از روز که خسته‌تر هستند و درد زیادی را تحمل می‌کنند مبهم‌تر است.

تحقیقات نشان می دهد، صدای بعضی از افراد آرام‌تر می‌شود و شنوندگان به خوبی نمی‌توانند آنچه را که می‌گویند به درستی بشنوند.

گاهی اوقات صدای فرد به صورت نفس‌نفس‌زدن و کمی خشن به نظر می‌رسد

 یا ممکن است رسایی صدا یکنواخت نباشد  و بالا پایین کردن آوردن صدا مشکل می‌شود.

موارد خیلی شدیدتر بیماری پارکینسون، فرد مبتلا هنگام شروع به صحبت کردن با مشکل روبه می‌شود و به همان اندازه که در شروع کردن کارهای دیگر مانند راه رفتن با  مشکل روبه‌رو است.

ممکن است صورت فرد مبتلا به پارکینسون در اثر سفتی عضلات تغییری نکند به این معنا می‌باشد که اعضای خانواده احساسات شما را نمی‌توانند درک کنند.

  به همین علت ابراز خوشحالی یا غمگینی برای بیماران پارکینسون دشوار است.

مشکلات روحی و روانی

افراد مبتلا به بیماری پارکینسون ممکن است مشکلاتی مانند افسردگی، اضطراب، توهم و هذیان را تجربه می‌کنند.

افسردگی یک اختلال خلقی است که باعث عدم تعادل نورون‌های عصبی در مغز شما می‌شود و در افراد مبتلا به پارکینسون این اختلال روانی بسیار شایع است.

در بیشتر موارد افسردگی، سال‌ها قبل از بروز علائم دیگر بیماری پارکینسون اتفاق می‌افتد و ممکن است که نشانه‌های بیماری پارکینسون را شدیدتر کند.

اگر به بیماری پارکینسون مبتلا هستید و نشانه‌های زیر را دارید حتماً به پیش یک روانپزشک مراجعه فرمایید:

• تغییرات خلقی و عاطفی دارید
• اختلال خواب
• کم شدن یا زیاد شدن اشتها
• عدم تمرکز
• عزت نفس پایین
• احساس خستگی مداوم
• افکار خودکشی

بعضی از مسائل روانی مانند توهم، هذیان یا پارانویا از عوارض جانبی داروهای درمانی پارکینسون محسوب می‌شوند.

توهم هنگامی رخ می‌دهد که فرد بیمار فکرهایی می‌کند که واقعی نیستند برای مثال احتمال دارد که صداهایی را بشنود؛ اما کسی آن جا حضور نداشته باشد.

هذیان هنگامی اتفاق میفتد که شما متقاعد باشید چیزی درست است؛ ولی شواهد ثابت می‌کند که این‌طور نمی‌باشد.

اختلال پارانویا زمانی اتفاق می‌افتد که خیال می‌کنید کسی شما را دنبال می‌کند؛ اما در واقع این چنین نمی‌باشد