7 علت اضطراب خود بشناسید؟همه ما ممکن است در اثر عوامل استرس زا زندگی مضطرب، نا آرام و گیج شویم؛ اما اگر دائماً احساس نگرانی تنش و یا سرگیجه می‌کنید ممکن است که به اختلال اضطرابی مبتلا باشید.
اختلال اضطرابی فراتر از یک ترس یا نگرانی موقتی است برای فردی که دچار این اختلال می‌باشد اضطراب از بین نمی‌رود و با گذشت زمان بدتر می‌شود.
اگر شما بیشتر از 6 ماه علائم اضطراب را تجربه می‌کنید بهتر است که هرچه سریع‌تر به یک پزشک برای رفع اضطراب خود مراجعه نمایید.
معمولا اضطراب ممکن است ناشی از استرس یا یک رویداد مهم زندگی باشد و زندگی روزانه شما را مختل کند. همچنین می‌تواند همراه با شرایط پزشکی مانند بیماری قلبی، دیابت، آسم یا اختلالات تیروئید باشد که نیازمند درمان است.
در ادامه این مطلب به علت اضطراب با کلینیک تخصصی روزمهر همراه باشید.
اضطراب چیست؟
اضطراب یک احساس طبیعی انسانی است که هر کسی هرازگاهی آن را تجربه می‌کند.
اغلب به عنوان احساس ناراحتی، نگرانی یا ترس در پاسخ به تهدیدها یا عوامل استرس زا واقعی یا درک شده توصیف می‌شود.
تجربه اضطراب می‌تواند از نظر شدت، مدت از خفیف، موقت تا شدید و مزمن متفاوت باشد.
در حالی که اضطراب در موقعیت‌های مناسب می‌تواند مفید و حتی محافظ باشد (مانند هشدار دادن به خطرات احتمالی)، اضطراب بیش از حد و طولانی‌مدت که در عملکرد روزانه اختلال ایجاد می‌کند ممکن است نشان‌دهنده یک اختلال اضطرابی باشد.
اختلالات اضطرابی شرایط سلامت روانی هستند که با اضطراب مداوم و شدید مشخص می‌شوند که فراتر از چیزی است که طبیعی یا مفید تلقی می‌شود.
برای کسب اطلاعات بیشتر به اضطراب چیست؟ مراجعه فرمایید.
علت اضطراب
در اینجا 7 مورد از علت اضطراب را برای شما توضیح می‌دهیم:
1. مشکلات قلبی می‌تواند باعث اضطراب شود.
درست است که مشکلات قلبی می‌تواند یکی از علت اضطراب و به ایجاد یا تشدید علائم اضطراب کمک کند.
یک رابطه دو طرفه بین سلامت قلب و سلامت روان وجود دارد، جایی که مشکلات قلبی می‌تواند منجر به اضطراب شود و اضطراب می‌تواند سلامت قلب را بدتر کند.
مشکلات قلبی، مانند بیماری عروق کرونر، آریتمی، نارسایی قلبی، یا سایر بیماری‌های قلبی عروقی، می‌توانند علائم فیزیکی مانند درد قفسه سینه، تنگی نفس، تپش قلب، یا سرگیجه ایجاد کنند.
این علائم فیزیکی می‌تواند ناراحت کننده باشد و یکی از علت اضطراب و احساس اضطراب یا وحشت در افراد شود.
علاوه بر این، عدم اطمینان، ترس و تغییرات سبک زندگی مرتبط با مشکلات قلبی نیز می‌تواند به تشدید اضطراب کمک کند.
استرس ناشی از مدیریت یک بیماری مزمن قلبی، انجام اقدامات پزشکی، یا زندگی با خطر حوادث قلبی می‌تواند طاقت فرسا باشد و منجر به افزایش سطح اضطراب شود.
علاوه بر این، مطالعات نشان می‌دهند که اختلالات اضطرابی، به ویژه اختلال اضطراب فراگیر (GAD)، می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی را افزایش دهد.
اضطراب مزمن می‌تواند منجر به تغییرات فیزیولوژیکی در بدن شود، مانند افزایش ضربان قلب، افزایش فشار خون و التهاب که ممکن است در طول زمان به ایجاد مشکلات قلبی کمک کند.
برای افرادی که اضطراب مرتبط با سلامت قلب خود را تجربه می‌کنند، مهم است که به دنبال حمایت پزشکی و سلامت روان مناسب باشند.
همکاری با متخصصان مراقبت‌های بهداشتی، مانند متخصصان قلب و درمانگران سلامت روان، می‌تواند به مدیریت مؤثر بیماری قلبی و علائم اضطراب کمک کند.
درمان ممکن است شامل ترکیبی از داروها، درمان، تکنیک‌های کاهش استرس و اصلاح شیوه زندگی باشد.
2. اختلالات اضطرابی با الکل و مواد مخدر مرتبط هستند.
افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی ممکن است به دلایل مختلف در معرض خطر بیشتری برای ایجاد مشکلات مصرف مواد باشند. در اینجا چند تداعی رایج وجود دارد:
- خوددرمانی: برخی از افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی ممکن است از الکل یا مواد مخدر به عنوان راهی برای خوددرمانی استفاده کنند و به طور موقت علائم اضطراب خود را کاهش دهند.
آنها ممکن است بر این باور باشند که مواد می‌توانند به آنها کمک کنند تا افکار و احساسات مضطرب خود را آرام کنند یا کاهش دهند.
با این حال، در حالی که مواد ممکن است به طور موقت تسکین دهند، در نهایت می‌توانند علائم اضطراب را در طولانی مدت بدتر کنند.
- آسیب پذیری در برابر اعتیاد: افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی ممکن است به دلیل عوامل متعددی آسیب پذیری بیشتری در ابتلا به اعتیاد داشته باشند.
اضطراب می‌تواند فرد را مستعدتر به جستجوی فعالیت‌ها یا موادی کند که باعث تسکین فوری یا فرار از احساسات ناراحت کننده می‌شوند.
این به نوبه خود می‌تواند منجر به ایجاد الگوهای اعتیادآور مصرف الکل یا مواد مخدر شود.
- عوامل زمینه‌ای مشترک: اختلالات اضطرابی و اختلالات مصرف مواد ممکن است در عوامل زمینه‌ای مشترک، مانند استعدادهای ژنتیکی، محرک‌های محیطی، یا عدم تعادل در شیمی مغز مشترک باشند.
هر دو شرایط می‌توانند تحت تأثیر عوامل بیولوژیکی، روانی و اجتماعی مشابهی قرار گیرند و افراد را مستعد تجربه هر دو به طور هم‌زمان می‌کند.
اختلالات اضطرابی با الکل و مواد مخدر مرتبط هستند.
افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی ممکن است به دلایل مختلف در معرض خطر بیشتری برای ایجاد مشکلات مصرف مواد باشند. در اینجا چند تداعی رایج وجود دارد:
- خوددرمانی: برخی از افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی ممکن است از الکل یا مواد مخدر به عنوان راهی برای خوددرمانی استفاده کنند و به طور موقت علائم اضطراب خود را کاهش دهند.
آنها ممکن است بر این باور باشند که مواد می‌توانند به آنها کمک کنند تا افکار و احساسات مضطرب خود را آرام کنند یا کاهش دهند.
با این حال، در حالی که مواد ممکن است به طور موقت تسکین دهند، در نهایت می‌توانند علائم اضطراب را در طولانی مدت بدتر کنند.
- آسیب پذیری در برابر اعتیاد: افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی ممکن است به دلیل عوامل متعددی آسیب پذیری بیشتری در ابتلا به اعتیاد داشته باشند.
اضطراب می‌تواند فرد را مستعدتر به جستجوی فعالیت‌ها یا موادی کند که باعث تسکین فوری یا فرار از احساسات ناراحت کننده می‌شوند.
این به نوبه خود می‌تواند منجر به ایجاد الگوهای اعتیادآور مصرف الکل یا مواد مخدر شود.
- عوامل زمینه‌ای مشترک: اختلالات اضطرابی و اختلالات مصرف مواد ممکن است در عوامل زمینه‌ای مشترک، مانند استعدادهای ژنتیکی، محرک‌های محیطی، یا عدم تعادل در شیمی مغز مشترک باشند.
هر دو شرایط می‌توانند تحت تأثیر عوامل بیولوژیکی، روانی و اجتماعی مشابهی قرار گیرند و افراد را مستعد تجربه هر دو به طور هم‌زمان می‌کند.
- افزایش خطر ابتلا به همبودی: میزان بالایی از همبودی یا هم‌زمان بین اختلالات اضطرابی و اختلالات مصرف مواد وجود دارد.
هم بودی اضطرابی یعنی فرد یک یا چند اختلال مجزا را باهم تجربه می کند.
این بدان معناست که افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی احتمال بیشتری برای تجربه مشکلات با الکل یا مواد مخدر دارند و بالعکس.
ارتباط متقابل بین این شرایط می‌تواند تشخیص و درمان را پیچیده کند و نیازمند یک رویکرد جامع است که هر دو موضوع را به طور هم‌زمان مورد توجه قرار دهد.
توجه به این نکته مهم است که اگرچه مصرف مواد ممکن است باعث تسکین موقتی شود، اما به علت اضطراب نمی‌پردازد و می‌تواند در طول زمان علائم را تشدید کند.
اگر شما یا شخصی که می‌شناسید با اضطراب و مصرف مواد دست و پنجه نرم می‌کنید، ضروری است که از ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی یا متخصصان اعتیاد که می‌توانند گزینه‌های تشخیص، حمایت و درمان مناسب را ارائه دهند، کمک حرفه‌ای بگیرید.
3. کافئین ارتباط مستقیمی با اضطراب دارد و باعث می‌شود که احساس ناراحتی کنید.
کافئین می‌تواند بر سطوح اضطراب تأثیر بگذارد و ممکن است به احساس ناراحتی، عصبی بودن و عصبانیت کمک کند.
محرکی است که می‌تواند هوشیاری را افزایش داده و به طور موقت سطح انرژی را افزایش دهد.
با این حال، می‌تواند بر پاسخ فیزیولوژیکی بدن به استرس و اضطراب نیز تأثیر بگذارد. چرا کافئین می‌تواند بر اضطراب تأثیر بگذارد:
- تحریک سیستم عصبی مرکزی: کافئین سیستم عصبی مرکزی را تحریک می‌کند، ضربان قلب، فشار خون و ترشح هورمون‌های استرس مانند کورتیزول را افزایش می‌دهد.
این تغییرات فیزیولوژیکی می‌تواند پاسخ استرس بدن را تقلید کند و منجر به تشدید احساس ناراحتی و عصبی شود.
- اختلالات خواب: شناخته شده است که کافئین با خواب تداخل دارد و خواب ناکافی یا کیفیت پایین خواب می‌تواند به افزایش سطح اضطراب کمک کند.
کمبود خواب ترمیمی می‌تواند افراد را مستعد افکار و احساسات اضطراب‌آور در طول روز کند.
- حساسیت به محرک‌ها: افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی ممکن است به ویژه به اثرات کافئین و سایر محرک‌ها حساس باشند.
به دلیل افزایش سطح اولیه انگیختگی در اضطراب، حتی مقادیر کم کافئین می‌تواند احساس بی قراری، ناراحتی و افزایش حس عصبی را تشدید کند.
- تداخل با آرامش: مدیریت اضطراب اغلب شامل تکنیک‌های آرام سازی؛ مانند تنفس عمیق، تمرکز حواس یا فعالیت‌های آرام بخش است. کافئین می‌تواند با تقویت هوشیاری و جلوگیری از رسیدن بدن به حالت آرامش، با این تلاش‌های آرامش‌بخش مقابله کند.
توجه به این نکته مهم است که اثرات کافئین می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد و برخی از افراد ممکن است نسبت به سایرین نسبت به اثرات آن حساس‌تر باشند.
اگر متوجه شدید که کافئین علائم اضطراب شما را تشدید می‌کند یا باعث می‌شود احساس ناراحتی کنید.
ممکن است مصرف کافئین خود را کاهش دهید یا حذف کنید و هر گونه تغییر در سطح اضطراب خود را مشاهده کنید.
4. داروها می‌توانند باعث حمله اضطرابی شود.
بله برخی از داروها می‌توانند عوارض جانبی داشته باشند که شامل اضطراب می‌شود یا ممکن است در برخی افراد باعث حملات اضطرابی شود.
توجه به این نکته حائز اهمیت است که در حالی که داروها برای درمان شرایط پزشکی مختلف طراحی می‌شوند.
ممکن است با هر فرد به طور متفاوتی تداخل داشته باشند و در نتیجه برخی از افراد ممکن است بیشتر مستعد تجربه علائم اضطراب باشند.
در اینجا چند راه وجود دارد که داروها می‌توانند به طور بالقوه به اضطراب کمک کنند:
- داروهای محرک: برخی از داروها، مانند انواع خاصی از داروهای ADHD یا داروهای ضد احتقان، می‌توانند هوشیاری و برانگیختگی را افزایش دهند و به طور بالقوه منجر به احساس بی قراری، عصبی بودن و تشدید اضطراب در برخی افراد شوند.
- کورتیکواستروئیدها: این داروها که اغلب برای شرایطی مانند آسم، آلرژی یا اختلالات خودایمنی تجویز می‌شوند، گاهی اوقات می‌توانند عوارض جانبی مانند اضطراب، بی قراری یا تغییرات خلقی ایجاد کنند.
- داروهای ضد افسردگی: در حالی که معمولاً برای درمان اضطراب و افسردگی استفاده می‌شود، برخی از داروهای ضد افسردگی در ابتدا می‌توانند علائم اضطراب را قبل از شروع کاهش آنها بدتر کنند.
این می‌تواند در طول دوره سازگاری رخ دهد، زیرا بدن با اثرات دارو سازگار می‌شود.
- سایر داروها: برخی از داروهایی که برای شرایط سلامت نامرتبط استفاده می‌شوند، می‌توانند عوارض جانبی نادری از اضطراب یا حملات پانیک داشته باشند.
همیشه مهم است که اطلاعات ارائه شده با هر دارویی را به دقت بررسی کنید و در مورد هر گونه نگرانی یا عوارض جانبی بالقوه با یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی مشورت کنید.
اگر پس از شروع یک داروی جدید، دچار افزایش اضطراب یا حملات اضطرابی شدید، بسیار مهم است که با ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود صحبت کنید.
آنها می‌توانند به تعیین اینکه آیا دارو علت آن است یا خیر کمک کنند و در صورت لزوم با شما برای تنظیم برنامه درمانی خود همکاری کنند.
معمولاً قطع یا تنظیم دارو بدون راهنمایی پزشکی توصیه نمی‌شود.
5. مکمل‌های ورزشی کاهش وزن می‌توانند باعث ایجاد اضطراب شوند.
برخی از مکمل‌های ورزشی کاهش وزن، به ویژه آنهایی که حاوی مواد محرک هستند، به طور بالقوه می‌توانند منجر به افزایش اضطراب یا تشدید علائم اضطراب موجود شوند.
این مکمل‌ها اغلب حاوی موادی مانند کافئین، افدرین، سینفرین یا یوهیمبین هستند که محرک‌هایی هستند که می‌توانند بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر بگذارند و برانگیختگی را افزایش دهند.
مکمل‌های کاهش وزن مبتنی بر محرک‌ها می‌توانند اثراتی مشابه اثرات داروهای محرک بر بدن داشته باشند.
آنها می‌توانند ضربان قلب را افزایش دهند، هوشیاری را افزایش دهند و به طور بالقوه باعث ایجاد احساس بی قراری، عصبی یا اضطراب در برخی افراد شوند.
علاوه بر این، این مکمل‌ها ممکن است با سایر داروها یا شرایط سلامتی از قبل موجود تداخل داشته باشند که می‌تواند خطر تجربه علائم اضطراب را افزایش دهد.
توجه به این نکته مهم است که مقررات و ایمنی مکمل‌های ورزشی کاهش وزن می‌تواند در کشور متفاوت باشد و ممکن است همیشه تحت آزمایش‌های دقیق یا اقدامات کنترل کیفیت قرار نگیرند.
بسیار مهم است که قبل از استفاده از هر مکمل کاهش وزن با یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی مشورت کنید.
به خصوص اگر سابقه اضطراب دارید یا در حال حاضر علائم اضطراب را تجربه می‌کنید.
درگیر شدن در انتخاب‌های سبک زندگی سالم و متعادل، مانند ورزش منظم، رژیم غذایی مغذی، و تکنیک‌های مدیریت استرس، اغلب می‌تواند رویکرد بهتری برای مدیریت وزن و بهزیستی کلی باشد.
6. آیا علائم اضطراب با غده تیروئید شما مرتبط است؟
یکی از علت اضطراب غده تیروئید می باشد، زیرا بیماری تیروئید می‌تواند بر خلق و خوی شما تأثیر بگذارد و باعث اضطراب یا افسردگی شود.
بیماری تیروئید زمانی اتفاق می‌افتد که غده تیروئید شما که در جلوی گردن شما قرار دارد، هورمون تیروئید کافی یا بیش از حد تولید نمی‌کند.
هورمون تیروئید برای تنظیم متابولیسم، خلق و خو، وزن بدن، دمای بدن، فشار خون و ضربان قلب مهم است.
دو نوع اصلی بیماری تیروئید وجود دارد که عبارتند از:
- کم کاری تیروئید
- پرکاری تیروئید
کم کاری تیروئید زمانی است که غده تیروئید شما کم کار است و هورمون تیروئید کافی تولید نمی‌کند.
پرکاری تیروئید زمانی است که غده تیروئید شما بیش از حد فعال است و هورمون تیروئید بیش از حد تولید می‌کند.
هر دو شرایط می‌توانند بر خلق و خوی شما تأثیر بگذارند و باعث اضطراب شوند، اما پرکاری تیروئید بیشتر از کم کاری تیروئید با اضطراب مرتبط است.
به بعضی از علائم کم کاری تیروئید اشاره می‌کنیم:
- خستگی
- افزایش وزن
- خشکی پوست
- ریزش مو
- یبوست
- افسردگی
- اضطراب
برخی از علائم پرکاری تیروئید عبارتند از:
- عصبی بودن
- تحریک پذیری
- بی خوابی
- کاهش وزن
- تعریق
- تپش قلب
- لرزش
- اضطراب
علت اضطراب همچنین می‌تواند به عنوان یک عارضه جانبی برخی از داروهای مورد استفاده برای درمان بیماری تیروئید مانند لووتیروکسین رخ دهد.
اگر مشکوک هستید که علائم اضطراب شما مربوط به غده تیروئید شماست، باید با پزشک خود مشورت کنید و آزمایش خون بدهید تا سطح هورمون محرک تیروئید (TSH) خود را بررسی کنید.
7. ژنتیک و رابطه آن اضطراب را بشناسید.
اختلالات اضطرابی می‌توانند یک جزء ژنتیکی داشته باشند، به این معنی که می‌توانند در خانواده‌ها ایجاد شوند و تحت تأثیر عوامل ژنتیکی قرار گیرند.
مطالعات نشان داده است که افراد با سابقه خانوادگی اختلالات اضطرابی در مقایسه با افرادی که سابقه خانوادگی ندارند، بیشتر در معرض ابتلا به اضطراب هستند.
با این حال، توجه به این نکته مهم است که ژنتیک به تنهایی تعیین نمی‌کند که آیا فردی دچار اضطراب می‌شود یا خیر.
عوامل محیطی، تجربیات زندگی و تفاوت‌های فردی نیز نقش مهمی ایفا می‌کنند.
محققان چندین ژن را شناسایی می‌کنند که ممکن است با افزایش آسیب پذیری در برابر اختلالات اضطرابی مرتبط باشند.
این ژن‌ها در فرایندهای مختلفی از جمله تنظیم انتقال دهنده‌های عصبی، پاسخ به استرس و پردازش هیجانی نقش دارند.
با این حال، مکانیسم‌های ژنتیکی خاص زمینه ساز اختلالات اضطرابی هنوز به طور کامل شناخته نشده است و موضوع تحقیقات مداوم است.
شایان ذکر است که داشتن تغییرات ژنتیکی خاص مرتبط با اضطراب لزوماً به معنای ابتلای فرد به این اختلال نیست.
عوامل ژنتیکی با تأثیرات محیطی، مانند ضربه، استرس مزمن، یا موقعیت‌های خاص زندگی تعامل دارند تا به ایجاد علت اضطراب کمک کنند.
درک ژنتیک اضطراب پیچیده است و به تحقیقات علمی مداوم نیاز دارد.
بررسی بیشتر در مورد عوامل ژنتیکی، همراه با سایر عوامل بیولوژیکی، روانی و محیطی، می‌تواند بینش‌های ارزشمندی را در مورد ایجاد، درمان و پیشگیری از اختلالات اضطرابی ارائه دهد.
بررسی جامع اختلالات اضطرابی مستلزم در نظر گرفتن ژنتیک، محیط و سابقه شخصی است.
اگر علائم مداومی را تجربه می‌کنید که نگران شما هستند، توصیه می‌شود با یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی مشورت کنید.
آنها می‌توانند یک ارزیابی کامل انجام دهند، یک تشخیص دقیق داشته باشند و یک برنامه درمانی فردی برای کاهش علائم شما ایجاد کنند.
بستگی به وضعیت خاص شما، آنها ممکن است اصلاح شیوه زندگی، مشاوره، داروها یا سایر مداخلات مناسب را توصیه کنند.
همچنین مهم است که توجه داشته باشید که برخی شرایط پزشکی و داروها می‌توانند علائمی مشابه اختلالات اضطرابی ایجاد کنند.
در چنین مواردی، پزشک شما احتمالاً به هر گونه بیماری اساسی رسیدگی می‌کند یا در صورت لزوم، رژیم دارویی شما را اصلاح می‌کند.
