تاریخچه اضطراب

دانشمندان باستان در مورد درمان اضطراب

دانشمندان باستانی، مانند دانشمندان دوره هلنیستی و عصر طلایی اسلامی، سهم قابل توجهی در درک و درمان اضطراب داشتند.

در اینجا به چند چهره قابل توجه و رویکردهای آنها اشاره می‌کنیم:

 دوره هلنیستی (300 قبل از میلاد – قرن اول پس از میلاد):

   – بقراط: بقراط که پدر علم پزشکی به حساب می‌آمد، معتقد بود که تعادل مایعات بدن یا “طنز” در رفاه روانی نقش دارد.

درمان‌های او برای اضطراب شامل ترکیبی از اصلاح رژیم غذایی، ورزش بدنی، داروهای گیاهی و حفظ یک سبک زندگی آرام بود.

   – جالینوس: با تکیه بر کار بقراط، جالینوس استفاده از داروهای گیاهی را گسترش داد و بر اهمیت شرایط فیزیکی زمینه‌ای که می‌تواند به اضطراب کمک کند تأکید کرد.

 او همچنین نقش عوامل شناختی و عاطفی را در اضطراب تشخیص داد و اعمال فلسفی را به عنوان بخشی از فرایند درمان توصیه کرد.

 عصر طلایی اسلامی (قرن 8 – 14):

   – الرازی (رازی): پزشک ایرانی، الرازی انواع اختلالات روانی از جمله اختلالات اضطرابی را طبقه بندی کرد.

او از رویکردی کل نگر برای درمان حمایت می‌کرد که به عوامل فیزیکی و روانی توجه می‌کرد.

او تکنیک‌های آرام سازی، اصلاح شیوه زندگی، داروهای گیاهی، تغییرات رژیم غذایی و روان درمانی را توصیه کرد.

   – ابن سینا (ابوعلی سینا): فیلسوف و پزشک تأثیرگذار ایرانی، ابن سینا کمک زیادی به درک و درمان سلامت روان کرد.

 او بر ارتباط ذهن و بدن تأکید کرد و تشخیص داد که عوامل روانی بر سلامت جسمانی تأثیر می‌گذارند و بالعکس.

درمان‌های او شامل ترکیبی از داروهای گیاهی، رژیم غذایی، ورزش و مداخلات شناختی – رفتاری بود.

این دانشمندان باستانی پایه و اساس توسعه بعدی رویکردهای روانپزشکی و روان‌شناختی مدرن برای درمان اضطراب را بنا نهادند.

در حالی که برخی از روش‌های آن‌ها بر اساس شواهد تجربی آن‌طور که ما امروز می‌فهمیم، نبود، آنها نقش مهمی در ارتقای درک ما از سلامت روان داشتند و راه را برای اکتشافات علمی آینده هموار کردند.