یکی از سؤالاتی که ذهن بسیاری از افراد مبتلا به بیماری ام اس و خانواده آنها را به خود درگیر کرده است، این سؤال می‌باشد که علت مرگ بیماران ام اس چیست؟ و طول عمر این بیماران چقدر است؟
اما بیماری مولتیپل اسکلروز یا ام اس، یک بیماری مزمن و التهابی است که سیستم ایمنی بدن به طور ناشناخته به بافت‌های مغز و نخاع حمله می‌کند. این باعث ایجاد آسیب و تخریب در محیط اطراف عصب‌ها می‌شود و ممکن است باعث اختلالات حرکتی، حسی، بینایی و حافظه شود.
با این حال، بسیاری از بیماران ام اس با مراقبت‌های مناسب و استفاده از درمان‌های پیشرفته، می‌توانند زندگی مطلوبی داشته باشند و طول عمر خود را افزایش دهند. این نشان می‌دهد که با مدیریت مناسب بیماری، امکان کنترل عوارض و افزایش طول عمر بیماران ام اس وجود دارد.
در این مطلب از کلینیک تخصصی مغز و اعصاب روز مهر به بررسی علت مرگ بیماران ام اس و طول عمر این بیماران چقدر است، خواهیم پرداخت پس تا انتهای مطلب با ما همراه باشید
بیماری ام اس ام اس چه کسانی را بیشتر مبتلا می کند؟
این بیماری معمولاً در افراد جوانتر شروع می‌شود، اما ممکن است در هر سنی ظاهر شود. زنان نسبت به مردان بیشتر در معرض خطر ابتلا به ام اس هستند که این موضوع نشان دهنده نقش هورمون‌های زنانه در ایجاد و تسریع بیماری است.
برخی از افراد به طور ذاتی بیشتر در معرض ابتلا به ام اس هستند. این عوامل خطر شامل موارد زیر می‌شود:
- سن: ام اس بیشتر افراد جوان را بین 20 تا 40 سالگی مبتلا می‌کند. به ندرت در کودکان زیر 10 سال یا افراد بالای 50 سال رخ می‌دهد.
- جنسیت: زنان دو برابر بیشتر از مردان به ام اس مبتلا می‌شوند.
- نژاد: ام اس در افراد نژادهای مختلف رخ می‌دهد، اما بیشتر در قفقازی‌ها، به ویژه افراد شمال اروپایی دیده می‌شود.
- سابقه خانوادگی: اگر سابقه خانوادگی ام اس دارید، خطر ابتلا به این بیماری بیشتر است. به عنوان مثال، اگر یکی از والدین یا خواهر و برادر شما مبتلا به ام اس باشد، خطر ابتلا شما به این بیماری حدود 2 تا 3 درصد است.
- محل زندگی: ام اس در برخی از نقاط جهان، مانند شمال اروپا، آمریکای شمالی و جنوب شرقی استرالیا، شایع‌تر است. این امر نشان می‌دهد که ممکن است عوامل محیطی، مانند قرار گرفتن در معرض نور خورشید یا عفونت‌ها، در ایجاد این بیماری نقش داشته باشند.
- عوامل دیگر: برخی از تحقیقات نشان داده‌اند که عوامل دیگری مانند سیگار کشیدن، کمبود ویتامین D و چاقی در دوران کودکی نیز ممکن است خطر ابتلا به ام اس را افزایش دهد.
با این حال، مهم است که به یاد داشته باشید که داشتن یکی یا چند مورد از این عوامل خطر به این معنی نیست که شما به طور قطع به ام اس مبتلا خواهید شد.
بسیاری از افراد دارای این عوامل خطر هرگز به این بیماری مبتلا نمی‌شوند و برعکس، برخی از افراد بدون هیچ عامل خطر شناخته شده‌ای به ام اس مبتلا می‌شوند.
اگر نگران خطر ابتلا به ام اس هستید، بهتر است با پزشک خود صحبت کنید. آنها می‌توانند در مورد سابقه پزشکی شما و سایر عوامل خطر با شما صحبت کنند و به شما کمک کنند تا خطر ابتلا به این بیماری را ارزیابی کنید.
علت مرگ بیماران ام اس
ام اس به طور مستقیم کشنده نیست، اما می‌تواند منجر به عوارضی شود که خطر مرگ را افزایش می‌دهد. این عوارض عبارتند از:
1. عفونت ها یکی از علت مرگ بیماران ام اس است.
عفونت ها می‌تواند یکی از علت مرگ بیماری اس باشید. افراد مبتلا به ام اس، به ویژه کسانی که بیماری پیشرفته دارند، بیشتر در معرض ابتلا به عفونت هستند. این امر به دلیل آسیب ام اس به سیستم ایمنی بدن است که توانایی بدن را برای مبارزه با عفونت ها ضعیف می کند.
عفونت های شایع در افراد مبتلا به ام اس عبارتند از عفونت های مجاری ادراری، ذات الریه و عفونت های پوستی. این عفونت ها می توانند در صورت عدم درمان مناسب کشنده باشند.
2. لخته شدن خون
افراد مبتلا به ام اس همچنین در معرض خطر بیشتری برای لخته شدن خون، به ویژه در پاها و ریه ها (آمبولی ریه) هستند. این امر به دلیل عدم تحرک و آسیب عروقی ناشی از ام اس است. لخته شدن خون می تواند به سکته مغزی، حمله قلبی یا مشکلات تنفسی کشنده منجر شود.
3. مشکلات تنفسی
برخی از افراد مبتلا به ام اس، به خصوص آنهایی که بیماری پیشرفته دارند، دچار مشکلاتی در تنفس می شوند. این امر به دلیل ضعف عضلات تنفسی ناشی از آسیب ام اس به نخاع است. مشکلات تنفسی می تواند در صورت عدم درمان مناسب کشنده باشد.
4. خودکشی
ام اس می تواند یک بیماری بسیار دشوار برای زندگی باشد و برخی از افراد مبتلا به افسردگی و اضطراب شدید مبتلا می شوند. این شرایط می تواند خطر خودکشی را افزایش دهد.
5. تأثیر بیماری بر عملکرد اعصاب حسی و حرکتی
این اختلالات حرکتی و حسی می‌تواند باعث افزایش خطر حوادث مرگبار مثل سقوط شوند. افراد مبتلا به ام اس ممکن است دچار مشکلات تعادلی شوند که باعث سقوط آنها شود، و این سقوط می‌تواند آسیب‌های جدی به بدنشان وارد کند.
همچنین، اختلالات حسی ممکن است باعث کمبود حس در بخش‌های مختلف بدن شود و باعث افزایش خطر تصادفات و مصدومیت‌های جدی شود؛ بنابراین، مراقبت و توجه ویژه به افراد مبتلا به ام اس در پیشگیری از حوادث مرگبار بسیار حائز اهمیت است.
6. عوارض جانبی داروها یکی از علت مرگ بیماران ام اس است.
درمان‌های موجود برای ام اس شامل داروها، فیزیوتراپی و درمان‌های دیگر می‌شود که ممکن است عوارض جانبی جدی داشته باشند. برخی از این درمان‌ها می‌توانند به تضعیف سیستم ایمنی بیمار منجر شده و او را در معرض خطر عفونت‌های مرگبار قرار دهند.
همچنین، بعضی از داروها می‌توانند عوارض جانبی مانند افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی ایجاد کنند که به مرگ بیماران موجب می‌شود.
بنابراین، درمان ام اس باید با دقت و توجه به عوارض جانبی انجام شود. برای برخورد با این عوارض، باید بیمار مورد نظر به صورت دوره‌ای مورد مشاهده و پایش قرار گیرد تا هر گونه علائم ناگوار به‌سرعت تشخیص داده شود. همچنین، باید به دقت داروهای مصرفی، مقدار و زمان مصرف آنها را رعایت کرد تا از وقوع عوارض جانبی جلوگیری شود.
7. نقص در تشخیص و درمان ام اس
تشخیص دیر هنگام یکی از علت مرگ بیماران ام است، به دلیل شباهت علائم ام اس با بسیاری از بیماری‌های دیگر، ممکن است تشخیص صحیح بیماری به تأخیر بیفتد و در نتیجه درمان به موقع انجام نشود. علاوه بر این، تاکنون درمان دائمی برای ام اس وجود ندارد و تنها می‌توان عوارض آن را کاهش داد و بهبود بخشید.
به همین دلیل، برای بسیاری از بیماران ام اس، زندگی با این بیماری می‌تواند چالش‌های زیادی ایجاد کند و نیاز به حمایت روانی و اجتماعی داشته باشد.
به طور کلی، نقص در تشخیص و درمان ام اس می‌تواند به تأخیر در درمان و تداوم عوارض بیماری منجر شود؛ بنابراین، ارتقاء دقت در تشخیص اولیه و ارائه روش‌های درمانی بهبود یافته می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی بیماران ام اس کمک کند و تأثیرات منفی بیماری را کاهش دهد.
8. عدم دسترسی به درمان‌های مؤثر برای ام اس
یکی از دلایل اصلی عدم دسترسی به درمان‌های مؤثر برای ام اس، هزینه‌های بالای درمان‌ها و داروها است. بسیاری از درمان‌های ام اس از جمله داروهای مهارکننده ایمنی، درمان‌های تسکین دهنده علائم و فیزیوتراپی هزینه‌های بالایی دارند که برای بسیاری از بیماران قابل دسترسی نیست.
علاوه بر هزینه‌های درمان، موانع دیگری مانند فاصله زیاد تا مراکز درمانی متخصص، نبود تأمین اجتماعی کافی و عدم آگاهی از درمان‌های مؤثر می‌تواند باعث عدم دسترسی به درمان‌های لازم برای ام اس شود.
از آنجایی که ام اس بیماری پیچیده‌ای است که نیاز به درمان‌های تخصصی و مؤثر دارد، عدم دسترسی به این درمان‌ها می‌تواند منجر به پیشرفت بیماری، افزایش علائم و در نهایت مرگ بیمار شود.
9. عوامل روانی و استرس می‌تواند به شدیدتر شدن وضعیت بیماران ام اس
استرس و فشارهای روانی می‌تواند عامل تشدید علائم ام اس باشد. برای بسیاری از بیماران ام اس، استرس و روانشناختی می‌تواند به عنوان عوامل تحریکی برای شدت بیماری تلقی شود.
بر اساس تحقیقات، استرس می‌تواند باعث افزایش تولید سلول‌های التهابی در بدن شود که به تشدید علائم ام اس منجر می‌شود؛ بنابراین، مدیریت استرس و ایجاد یک محیط آرام و شاداب می‌تواند به کنترل و کاهش شدت علائم ام اس کمک کند و در نهایت از پیشرفت بیماری و مشکلات جدی سلامتی جلوگیری کند.
به عنوان مثال، تمرینات آرامش بخش مانند یوگا و مدیتیشن، مشاوره روانشناختی و حتی تغذیه سالم می‌تواند به مدیریت استرس و کاهش شدت علائم ام اس کمک کند.
طول عمر بیماران ام اس چقدر طول می کشد؟
طول عمر بیماران ام اس متغیر است و به عوامل مختلفی بستگی دارد. عواملی مانند نوع و شدت بیماری، میزان تأثیر بر روی عملکرد مغز، واکنش به درمان‌های موجود و عوارض جانبی آنها می‌توانند تأثیر گذار باشند.
با توجه به پیشرفت‌های پزشکی، اکثر بیماران ام اس می‌توانند زندگی فعال و مستقلی داشته باشند، اما برخی ممکن است در مراحل پیشرفته بیماری با مشکلات جدی مواجه شوند.
برای افزایش طول عمر و کیفیت زندگی بیماران ام اس، مهم است که به اهمیت تشخیص زودرس و شروع درمان مناسب توجه کرد و از راهکارهای بهبودی مانند تغذیه مناسب، ورزش منظم و مدیریت استرس استفاده کرد.
سخن پایانی
ام اس بیماری پیچیده‌ای است که می‌تواند تأثیرات قابل توجهی بر زندگی فرد مبتلا داشته باشد. در حالی که ام اس به طور مستقیم کشنده نیست، می‌تواند منجر به عوارضی شود که خطر مرگ را افزایش می‌دهد.
با این حال، خبر امیدوارکننده این است که با درمان مناسب و مدیریت سبک زندگی، افراد مبتلا به ام اس می‌توانند عمر طولانی و پرباری داشته باشند. تحقیقات برای یافتن درمان‌های بهتر و در نهایت یافتن راهی برای درمان این بیماری ادامه دارد.
