علائم ام اس خاموش و ۵ مورد از نشانه های خطرناک آن که باید بشناسید!

یکی از انواع این بیماری، ام اس خاموش نامیده می‌شود که در آن علائم ام اس خاموش به طور خفیف و نامحسوس ظاهر می‌شوند و تشخیص آن به راحتی امکان‌پذیر نیست. این موضوع می‌تواند روند تشخیص و درمان را با چالش روبرو کند.

ام اس، بیماری التهابی مزمن سیستم عصبی مرکزی است که بیشتر در جوانان بین 20 تا 40 سالگی رخ می‌دهد. این بیماری با حمله سیستم ایمنی به غلاف محافظ میلین اعصاب، باعث ایجاد آسیب و اختلال در عملکرد آنها می‌شود. علائم و نشانه‌های ام اس می‌تواند بسیار متنوع باشد و از خفیف تا شدید متغیر باشد.

در این مطلب از کلینیک تخصصی مغز و اعصاب روز مهر به بررسی علائم ام اس خاموش پرداخته خواهد شد و راهکارهایی برای تشخیص و مدیریت این نوع از بیماری ارائه خواهیم داد.

بیماری ام اس خاموش چیست؟

ام اس خاموش یا ام اس پیشرونده نوعی از بیماری ام اس است که با پیشرفت تدریجی و تخریب سیستم عصبی مرکزی (شامل مغز و نخاع) مشخص می‌شود. این بیماری غالباً در افراد بالغ، به ویژه زنان جوان، تشخیص داده می‌شود.

برخلاف سایر انواع ام اس که با حملات عود کننده و بهبودی مشخص می‌شوند، ام اس خاموش با علائمی ‌آغاز می‌شود که به تدریج بدتر می‌شوند. در این نوع از ام اس، افراد ممکن است سال‌ها بدون تجربه حملات شدید بیماری باشند. با این حال، این آرامش ظاهری نباید فریبنده باشد، زیرا تخریب تدریجی سیستم عصبی در حال وقوع است و می‌تواند منجر به مشکلات جسمی و حرکتی قابل توجهی شود.

علائم بیماری ام اس خاموش

در حالی که هر فرد مبتلا به ام اس ممکن است طیف متفاوتی از علائم را تجربه کند، به طور کلی، علائم شایع ام اس خاموش عبارتند از:

1. ضعف عضلانی

ضعف عضلانی یکی از علائمی است که در بیماران مبتلا به ام اس خاموش وجود دارد. این عارضه ممکن است ناگهانی یا در مدت زمان طولانی‌تری ایجاد شود و می‌تواند در هر قسمتی از بدن اتفاق بیفتد.

ضعف عضلانی معمولاً باعث کاهش قدرت عضلات و کارایی حرکتی شخص می‌شود و ممکن است از ناحیه‌ای خاص شروع شود و به تدریج به سایر عضلات بدن گسترش یابد. ضعف عضلانی می‌تواند تأثیرات مختلفی بر روی زندگی روزمره فرد داشته باشد.

در ام اس خاموش، ضعف عضلانی به دلیل آسیب تدریجی به میلین، غلاف محافظی که دور رشته‌های عصبی را احاطه می‌کند، ایجاد می‌شود.

این آسیب به اعصاب، توانایی آنها را برای ارسال سیگنال‌های حرکتی به عضلات مختل می‌کند و در نتیجه منجر به ضعف و ناتوانی عضلات می‌شود.

به دلیل کاهش قدرت عضلات، افراد ممکن است دچار مشکلاتی مانند کاهش توانایی حرکتی، مشکلات در انجام فعالیت‌های روزمره مانند پلکان‌رویی، برقراری تعادل و حتی نگهداری وضعیت بدن در حین نشستن یا ایستادن شوند؛ بنابراین، مدیریت و درمان ضعف عضلانی از اهمیت بالایی برخوردار است تا افراد بتوانند کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند و از اثرات منفی آن کاسته شود.