لوگو کلینیک مغز و اعصاب روزمهر

درمان بیماری ام اس و ۷ روش درمانی برای کاهش علائم ام اس را بشناسید!

بیماری ام اس (مالتیپل اسکلروزیس) یک اختلال خودایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن به اشتباه به بافت‌های سالم حمله می‌کند و باعث آسیب به غلاف میلین اعصاب مغز و نخاع می‌شود، با این حال  درمان بیماری ام اس هدف اصلی پزشکان و محققان در این زمینه است تا بتوانند علائم را کنترل کرده و پیشرفت بیماری را به تعویق بیندازند.

در حالی که هنوز هیچ درمان قطعی برای ام اس وجود ندارد، چشم‌انداز برای آینده امیدوارکننده است. با تحقیقات و پیشرفت‌های مداوم، انتظار می‌رود که درمان‌های مؤثرتر و حتی درمان قطعی برای ام اس در دسترس باشد. این امر می‌تواند به بهبود قابل توجه کیفیت زندگی افراد مبتلا به ام اس و امید به آینده‌ای عاری از این بیماری دشوار را به ارمغان بیاورد.

در این مطلب از کلینیک تخصصی مغز و اعصاب روز مهر به  انواع روش درمان بیماری ام اس می‌پردازیم پس تا انتهای مطلب با ما همراه باشید.

بیماری ام اس چیست؟

سکلروز چندگانه (MS) یک بیماری مزمن التهابی است که سیستم عصبی مرکزی را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

این بیماری به غلاف میلین، لایه‌ای محافظ که سلول‌های عصبی را احاطه می‌کند، آسیب می‌رساند. این آسیب می‌تواند باعث اختلال در ارسال سیگنال‌های الکتریکی بین مغز و سایر قسمت‌های بدن شود که منجر به طیف گسترده‌ای از علائم عصبی می‌شود.

علائم ام اس می‌تواند از فردی به فرد دیگر و حتی در یک فرد در طول زمان متفاوت باشد. برخی از علائم شایع عبارتند از:

  • ضعف عضلانی
  • بی حسی و سوزن سوزن شدن
  • مشکلات بینایی
  • مشکلات تعادل و هماهنگی
  • خستگی
  • درد
  • مشکلات شناختی و حافظه
  • مشکلات عاطفی
 

علت دقیق ام اس ناشناخته است، اما تصور می‌شود که ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی در ایجاد آن نقش داشته باشند. عوامل خطر شناخته شده برای ام اس شامل سابقه خانوادگی ام اس، عفونت‌های خاص ویروسی و قرار گرفتن در معرض برخی از عوامل محیطی است.

 

روش های تشخیص بیماری ام اس چیست؟

تشخیص ام اس فرآیندی است که شامل جمع آوری اطلاعات از طریق تاریخچه پزشکی، معاینه فیزیکی و آزمایش های مختلف برای تأیید یا رد تشخیص ام اس است. این فرآیند می‌تواند پیچیده باشد زیرا علائم ام اس می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد و شبیه به سایر بیماری های عصبی باشد.

در اینجا به برخی از روش‌های تشخیص بیماری  ام اس می‌پردازیم:

 

1. تاریخچه پزشکی و معاینه فیزیکی:

پزشک شما سوالات مفصلی در مورد سابقه پزشکی شما، از جمله سابقه خانوادگی ام اس، علائم فعلی شما و هرگونه بیماری یا درمان قبلی که داشته اید، می پرسد. آنها همچنین معاینه فیزیکی انجام می دهند تا به دنبال علائم عصبی مانند ضعف، بی حسی، مشکلات بینایی و مشکلات تعادل باشند.

2. تست MRI:

تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی (MRI) یک روش تصویربرداری غیرتهاجمی است که از امواج مغناطیسی و میدان های رادیویی برای ایجاد تصاویر دقیق از مغز و نخاع شما استفاده می‌کند. MRI می‌تواند ضایعات التهابی را در مغز و نخاع شما که یکی از ویژگی های کلیدی ام اس است، نشان دهد.

3. آزمایش مایع نخاعی (CSF):

مایع نخاعی مایعی است که مغز و نخاع شما را احاطه کرده و محافظت می‌کند. آزمایش CSF شامل گرفتن نمونه ای از مایع نخاعی از طریق کمری و بررسی آن از نظر وجود آنتی بادی های غیرطبیعی است که می‌تواند نشان دهنده ام اس باشد.

4. پتانسیل های برانگیخته:

آزمایش های پتانسیل های برانگیخته (EP) نوعی تست عصبی است که سرعت هدایت سیگنال های الکتریکی در امتداد اعصاب شما را اندازه گیری می‌کند. در ام اس، آسیب به غلاف میلین می‌تواند باعث کند شدن هدایت سیگنال شود که در نتایج EP منعکس می‌شود.

5. نوار چشمی:

نوار چشمی آزمایشی است که فعالیت الکتریکی چشم شما را اندازه گیری می‌کند. در ام اس، آسیب به عصب بینایی می‌تواند باعث ناهنجاری هایی در نتایج نوار چشمی شود.

تشخیص ام اس بر اساس ترکیبی از این عوامل است، از جمله:\

  • سابقه پزشکی شما
  • علائم فعلی شما
  • یافته‌های معاینه فیزیکی
  • نتایج آزمایشات

 
در برخی موارد، ممکن است برای تأیید تشخیص به آزمایشات بیشتری نیاز باشد.

درمان بیماری ام اس

 روش‌های درمان ام اس چیست؟

در حالی که هیچ درمان قطعی برای ام اس وجود ندارد، روش های درمانی متعددی برای کمک به کنترل علائم و کند کردن پیشرفت بیماری در دسترس است. این درمان‌ها به طور کلی به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند:

1. دارو ها برای درمان بیماری ام اس

درمان های اصلاح کننده بیماری (DMTs):

DMT ها گروهی از داروها هستند که هدف آنها کند کردن یا متوقف کردن پیشرفت بیماری ام اس است. آنها با تعدیل سیستم ایمنی بدن یا محافظت از سلول های عصبی در برابر آسیب بیشتر عمل می‌کنند. DMT ها به صورت خوراکی، تزریقی یا داخل وریدی تجویز می‌شوند.

برخی از DMTهای رایج عبارتند از:
  • اینترفرون بتا: اینترفرون بتا نوعی پروتئین است که سیستم ایمنی بدن را تنظیم می‌کند. این دارو به صورت تزریقی زیر جلدی یا عضلانی تجویز می‌شود.
 
  • استات گلاتیرامر: استات گلاتیرامر دارویی است که شبیه به یک ماده طبیعی در بدن است که نقش مهمی در عملکرد سیستم ایمنی بدن دارد. این دارو به صورت خوراکی تجویز می‌شود.
 
  • ناتالیزوماب: ناتالیزوماب آنتی بادی است که به سلول‌های ایمنی بدن که به سیستم عصبی مرکزی حمله می‌کنند، متصل می‌شود. این دارو به صورت داخل وریدی تجویز می‌شود.
 
  • فینگولیمود: فینگولیمود دارویی است که سلول‌های ایمنی بدن را از ورود به سیستم عصبی مرکزی باز می‌دارد. این دارو به صورت خوراکی تجویز می‌شود.
 

انتخاب DMT مناسب برای هر فرد به عوامل متعددی از جمله نوع ام اس، سابقه پزشکی و سبک زندگی او بستگی دارد.

2. درمان دارویی برای کاهش علائم

درمان‌های علامتی برای کمک به کنترل علائم خاص ام اس مانند درد، اسپاسم عضلانی، خستگی و مشکلات مثانه و روده طراحی شده‌اند.

درمان‌ بیماری ام اس  می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
  • مسکن‌ها: مسکن‌هایی مانند ایبوپروفن و استامینوفن می‌توانند به تسکین درد کمک کنند.
 
  • شل‌کننده‌های عضلانی: شل‌کننده‌های عضلانی مانند باکلوفن و تیزانی دین می‌توانند به کاهش اسپاسم عضلانی کمک کنند.
 
  • داروهای ضد افسردگی: داروهای ضد افسردگی مانند ترازودون و آمیتریپتیلین می‌توانند به بهبود خستگی و مشکلات خواب کمک کنند.
 
  • داروهای مثانه و روده: داروهایی مانند اکسی توسین و داروهای ضد موسکارینی می‌توانند به کنترل مشکلات مثانه و روده کمک کنند.
درمان بیماری ام اس

3. درمان جایگزین برای بهبود علائم ام اس

درمان های جایگزین بیماری ام اس شامل موارد زیر است:

1. طب سوزنی برای درمان ام اس

طب سوزنی می‌تواند در درمان علائم و کنترل بیماری ام اس (مالتیپل اسکلروزیس) مؤثر باشد. بر اساس نظرسنجی‌های انجام شده در آمریکا و کانادا، حدود 20 تا 25 درصد از بیماران مبتلا به ام اس از طب سوزنی برای تسکین علائمی مانند درد، اسپاسم، بی حسی، خستگی، افسردگی، اضطراب و مشکلات روده و مثانه استفاده کرده‌اند.

مزیت اصلی استفاده از طب سوزنی این است که سوزن‌ها باعث تحریک کانال‌های اصلی انرژی بدن می‌شوند. از دیدگاه طب سنتی چینی، ام اس ناشی از عدم گردش صحیح انرژی در بدن است.

طب سوزنی با تحریک نقاط خاص، گردش انرژی را بهبود می‌بخشد و به درمان بیماری کمک می‌کند. همچنین باعث تقویت کانال‌های اصلی بدن مانند کبد، کلیه و طحال می‌شود.

2. ماساژ درمانی

ماساژ درمانی که شامل دستکاری عضلات و بافت‌های نرم بدن با فشار ملایم تا عمیق است، به طور فزاینده‌ای به عنوان یک روش درمانی مکمل برای کمک به افراد مبتلا به اسکلروز چندگانه (ام اس) در نظر گرفته می‌شود. در حالی که ماساژ درمانی نمی‌تواند ام اس را درمان کند، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد می‌تواند به تسکین برخی از علائم شایع این بیماری، مانند درد، اسپاسم عضلانی، خستگی و اضطراب کمک کند.

یکی از مزایای اصلی ماساژ درمانی برای افراد مبتلا به ام اس، توانایی آن در کاهش درد است. ماساژ می‌تواند به شل شدن عضلات، افزایش جریان خون و آزادسازی اندورفین، مسکن‌های طبیعی بدن کمک کند. این امر می‌تواند به طور قابل توجهی درد را در افراد مبتلا به ام اس، به ویژه درد ناشی از اسپاسم عضلانی و سفتی عضلات، کاهش دهد.

علاوه بر کاهش درد، ماساژ درمانی می‌تواند به بهبود دامنه حرکت، انعطاف پذیری و هماهنگی در افراد مبتلا به ام اس کمک کند. این امر می‌تواند به نوبه خود به بهبود توانایی انجام فعالیت‌های روزانه و افزایش کیفیت زندگی افراد مبتلا به ام اس کمک کند.

ماساژ درمانی همچنین می‌تواند به کاهش استرس و اضطراب که مشکلات شایعی در افراد مبتلا به ام اس هستند، کمک کند. ماساژ می‌تواند به آرامش سیستم عصبی، کاهش سطح هورمون‌های استرس و ترویج احساس آرامش و رفاه کمک کند.

انواع مختلفی از ماساژ درمانی وجود دارد که می‌تواند برای افراد مبتلا به ام اس مفید باشد.

 برخی از رایج‌ترین انواع ماساژ عبارتند از:
  • ماساژ سوئدی: این نوع ماساژ از حرکات ملایم و کششی برای افزایش گردش خون و شل شدن عضلات استفاده می‌کند.
 
  • ماساژ بافت عمیق: این نوع ماساژ از فشار عمیق تر برای آزادسازی عضلات سفت و منقبض استفاده می‌کند.
 
  • ماساژ نقطه ماشه‌ای: این نوع ماساژ بر روی نقاط ماشه‌ای، نقاطی از عضلات که سفت و دردناک هستند، تمرکز دارد.
 

اگر به دنبال استفاده از ماساژ درمانی برای کمک به مدیریت ام اس خود هستید، مهم است که با یک ماساژور واجد شرایط که تجربه کار با افراد مبتلا به این بیماری را دارد، مشورت کنید. ماساژور می‌تواند یک برنامه درمانی متناسب با نیازهای خاص شما ایجاد کند.

درمان بیماری ام اس

3. مصرف ویتامین D

ویتامین D، که به عنوان “ویتامین نور خورشید” نیز شناخته می‌شود، نقشی حیاتی در سلامت کلی بدن ایفا می‌کند. در سال های اخیر، شواهدی مبنی بر ارتباط بین سطوح پایین ویتامین D و افزایش خطر ابتلا به اسکلروز چندگانه (ام اس) به دست آمده است.

در حالی که تحقیقات بیشتری برای تعیین نقش دقیق ویتامین D در ام اس مورد نیاز است، برخی از مطالعات نشان داده‌اند که مصرف مکمل ویتامین D ممکن است به کند کردن پیشرفت بیماری و کاهش خطر عود کمک کند.

یکی از دلایلی که تصور می‌شود ویتامین D ممکن است در ام اس مفید باشد، نقش آن در سیستم ایمنی بدن است.

ویتامین D به تنظیم عملکرد سیستم ایمنی بدن کمک می‌کند و تصور می‌شود که می‌تواند از حمله سیستم ایمنی به سلول های سالم عصبی در افراد مبتلا به ام اس جلوگیری کند.

علاوه بر این، ویتامین D دارای خواص ضد التهابی است که می‌تواند به کاهش التهاب در مغز و نخاع که یکی از ویژگی‌های کلیدی ام اس است، کمک کند.

برخی از مطالعات نشان داده‌اند که مصرف مکمل ویتامین D ممکن است به کند کردن پیشرفت ناتوانی در افراد مبتلا به ام اس کمک کند.

به عنوان مثال، یک مطالعه نشان داد که افرادی که مکمل ویتامین D مصرف می‌کردند، در مقایسه با افرادی که مکمل مصرف نمی‌کردند، کمتر دچار ناتوانی جسمی شدند.

مطالعات دیگر نشان داده اند که مصرف مکمل ویتامین D ممکن است به کاهش خطر عود در افراد مبتلا به ام اس کمک کند.

به عنوان مثال، یک مطالعه نشان داد که افرادی که مکمل ویتامین D مصرف می کردند، در مقایسه با افرادی که مکمل مصرف نمی کردند، کمتر دچار عود بیماری می شدند.

در حالی که شواهد اولیه مبنی بر فواید بالقوه ویتامین D برای افراد مبتلا به ام اس امیدوار کننده است، تحقیقات بیشتری برای تأیید این یافته‌ها و تعیین دوز و فرمولاسیون بهینه ویتامین D مورد نیاز است.

4. تغییرات سبک زندگی

تغییرات سبک زندگی می‌تواند نقش مهمی در مدیریت علائم بیماری، بهبود کیفیت زندگی و به طور کلی ارتقای سلامت افراد مبتلا به ام اس داشته باشد.

1. ورزش منظم:

ورزش منظم یکی از مهم‌ترین تغییراتی است که افراد مبتلا به ام اس می‌توانند در سبک زندگی خود ایجاد کنند. 

ورزش می‌تواند به روش‌های مختلفی به افراد مبتلا به ام اس کمک کند، از جمله:
  • کاهش اسپاسم عضلانی و سفتی: ورزش می‌تواند به شل شدن عضلات و افزایش دامنه حرکت کمک کند.
 
  • بهبود تعادل و هماهنگی: ورزش می‌تواند به تقویت عضلات و بهبود تعادل و هماهنگی کمک کند.
  • کاهش خستگی: ورزش می‌تواند به افزایش سطح انرژی و کاهش خستگی کمک کند.
 
  • بهبود خلق و خو: ورزش می‌تواند به ترشح اندورفین، هورمون‌های شادی آور، کمک کند و به بهبود خلق و خو و کاهش استرس و اضطراب کمک کند.
 
انواع مختلفی از ورزش‌ها وجود دارد که برای افراد مبتلا به ام اس مفید است. برخی از گزینه‌ها عبارتند از:
  • پیاده روی: پیاده روی یک ورزش کم اثر عالی است که می‌تواند به بهبود سلامت قلب و عروق، قدرت و تعادل کمک کند.
 
  • شنا: شنا یک ورزش کل بدن کم اثر است که می‌تواند به شل شدن عضلات و افزایش دامنه حرکت کمک کند.
 
  • یوگا: یوگا می‌تواند به بهبود انعطاف پذیری، تعادل و قدرت و همچنین کاهش استرس و اضطراب کمک کند.
 
  • تمرینات قدرتی: تمرینات قدرتی می‌تواند به تقویت عضلات و بهبود تعادل و هماهنگی کمک کند.
 
2. رژیم غذایی سالم:

رژیم غذایی سالم می‌تواند نقش مهمی در سلامت کلی افراد مبتلا به ام اس داشته باشد. برخی از غذاهایی که باید در رژیم غذایی خود بگنجانید عبارتند از:

  • میوه‌ها و سبزیجات: میوه‌ها و سبزیجات سرشار از ویتامین‌ها، مواد معدنی و آنتی‌اکسیدان‌ها هستند که می‌توانند به تقویت سیستم ایمنی بدن و کاهش التهاب کمک کنند.
 
  • غلات کامل: غلات کامل سرشار از فیبر هستند که می‌تواند به هضم غذا و کاهش سطح کلسترول کمک کند.
 
  • چربی‌های سالم: چربی‌های سالم مانند چربی‌های موجود در ماهی، آجیل و روغن زیتون می‌توانند به سلامت قلب و عروق و عملکرد مغز کمک کنند.
 
  • منابع پروتئین کم چرب: منابع پروتئین کم چرب مانند مرغ، ماهی، لوبیا و عدس می‌توانند به ساخت و ترمیم عضلات کمک کنند.
 
3. مدیریت استرس:

استرس می‌تواند علائم  بیماری ام اس را وخیم تر  کند؛ بنابراین، مهم است که راه‌هایی برای مدیریت استرس در زندگی خود پیدا کنید. برخی از روش‌های مؤثر برای مدیریت استرس عبارتند از:

  • ورزش: ورزش می‌تواند به ترشح اندورفین، هورمون‌های شادی آور، کمک کند و به کاهش استرس و اضطراب کمک کند.
 
  • تکنیک‌های آرامش بخش: تکنیک‌های آرامش بخش مانند مدیتیشن، یوگا و تنفس عمیق می‌توانند به آرامش ذهن و بدن کمک کنند.
 
  • خواب کافی: خواب کافی برای سلامت کلی ضروری است و می‌تواند به کاهش استرس و اضطراب کمک کند.
 
  • حمایت اجتماعی: گذراندن وقت با عزیزان و صحبت با یک دوست یا درمانگر می‌تواند به شما در مقابله با استرس کمک کند.
 

تغییرات سبک زندگی می‌تواند به طور قابل توجهی کیفیت زندگی افراد مبتلا به ام اس را بهبود بخشد. اگر به دنبال ایجاد تغییرات در سبک زندگی خود هستید، با پزشک خود صحبت کنید.آنها می‌توانند به شما در ایجاد یک برنامه متناسب با نیازها و اهداف خاص شما کمک کنند.

درمان بیماری ام اس

5. گفتار درمانی

سکلروز چندگانه (MS) می‌تواند بر توانایی افراد در برقراری ارتباط به روش‌های مختلف تأثیر بگذارد. علائم گفتاری و زبانی مرتبط با ام اس می‌تواند شامل مشکل در صحبت کردن، درک زبان، بلعیدن و نوشتن باشد. در اینجا جایی است که گفتاردرمانی می‌تواند کمک کند.

گفتاردرمانی یک روش درمانی است که برای کمک به افراد مبتلا به مشکلات گفتاری و زبانی طراحی شده است. گفتاردرمانگران برای ارزیابی و درمان طیف گسترده‌ای از اختلالات ارتباطی آموزش‌دیده‌اند.

برای افراد مبتلا به ام اس، گفتاردرمانی می‌تواند بر روی موارد زیر تمرکز کند:
  • تولید گفتار: این شامل کمک به افراد برای بهبود وضوح گفتار، حجم صدا و لحن آنها می‌شود.
 
  • فهم زبان: این شامل کمک به افراد برای درک بهتر زبان گفتاری و نوشتاری می‌شود.
 
  • بلعیدن: این شامل کمک به افراد برای بلعیدن ایمن و مؤثر غذا و مایعات می‌شود.
 
  • نوشتن: این شامل کمک به افراد برای بهبود مهارت‌های نوشتاری و ارتباطی آنها می‌شود.
 

گفتاردرمانگران از طیف گسترده‌ای از تکنیک‌ها برای کمک به افراد مبتلا به ام اس استفاده می‌کنند.

 این روش‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
  • تمرینات: این شامل تمرین صداها، کلمات و جملات خاص است.
 
  • فعالیت‌های مبتنی بر وظایف: این شامل تمرین برقراری ارتباط در موقعیت‌های واقعی زندگی است.
 
  • ابزارهای کمکی: این شامل استفاده از ابزارهایی مانند برنامه‌های کامپیوتری و دستگاه‌های کمکی ارتباطی برای کمک به افراد برای برقراری ارتباط است.
 

گفتاردرمانی می‌تواند به طور قابل توجهی توانایی افراد مبتلا به ام اس را برای برقراری ارتباط و مشارکت در زندگی روزمره بهبود بخشد. اگر به دلیل ام اس دچار مشکلات گفتاری یا زبانی هستید، صحبت با یک گفتار درمانگر واجد شرایط مهم است. آنها می‌توانند یک برنامه درمانی متناسب با نیازهای خاص شما ایجاد کنند.

 

6. کاردرمانی

اسکلروز چندگانه (MS) می‌تواند بر توانایی افراد در انجام فعالیت‌های روزمره مانند لباس پوشیدن، غذا خوردن، حمام کردن و حرکت تأثیر بگذارد. در اینجا، کاردرمانی می‌تواند کمک کند.

کاردرمانی نوعی توانبخشی است که برای کمک به افراد برای بهبود توانایی انجام فعالیت‌های روزمره (ADLها) و ارتقای کیفیت زندگی آنها طراحی شده است. کار درمانگران برای ارزیابی و درمان طیف گسترده‌ای از مشکلات جسمی، شناختی و اجتماعی – عاطفی آموزش‌دیده‌اند. 

برای افراد مبتلا به ام اس، کاردرمانی می‌تواند بر روی موارد زیر تمرکز کند:
  • مهارت‌های حرکتی ظریف: این شامل کمک به افراد برای بهبود هماهنگی دست و چشم، قدرت دست و مهارت‌های ظریف مورد نیاز برای انجام کارهایی مانند لباس پوشیدن، غذا خوردن و نوشتن می‌شود.
 
  • مهارت‌های حرکتی درشت: این شامل کمک به افراد برای بهبود قدرت، تعادل و هماهنگی مورد نیاز برای انجام کارهایی مانند راه رفتن، بالا رفتن از پله‌ها و رسیدن به اشیا می‌شود.
 
  • مهارت های شناختی: این شامل کمک به افراد برای بهبود حافظه، تمرکز، حل مسئله و مهارت‌های برنامه ریزی موردنیاز برای انجام فعالیت‌های روزمره می‌شود.
 
  • مهارت‌های اجتماعی – عاطفی: این شامل کمک به افراد برای مقابله با چالش‌های عاطفی ام اس و مدیریت استرس، اضطراب و افسردگی می‌شود.
 
کار درمانگران از طیف گسترده‌ای از تکنیک‌ها برای کمک به افراد مبتلا به ام اس استفاده می‌کنند. این روش ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
  • تمرینات: این شامل تمرین حرکات، فعالیت‌ها و وظایف خاص است.
 
  • فعالیت‌های مبتنی بر وظایف: این شامل تمرین انجام فعالیت‌های روزمره در یک محیط واقعی یا شبیه سازی شده است.
 
  • آموزش جبرانی: این شامل آموزش استراتژی‌ها و تکنیک‌هایی برای کمک به افراد برای جبران مشکلات عملکردی خود است.
 
  • تجهیزات کمکی: این شامل استفاده از ابزارها و وسایلی مانند عصا، واکر و ارتز برای کمک به افراد در انجام فعالیت‌های روزمره است.
 

کاردرمانی می‌تواند به طور قابل توجهی توانایی افراد مبتلا به ام اس را برای زندگی مستقل و انجام فعالیت‌هایی که برای آنها مهم است، بهبود بخشد.

اگر به دلیل ام اس دچار مشکلات عملکردی هستید، صحبت با یک کار درمانگر واجد شرایط مهم است. آنها می‌توانند یک برنامه درمانی متناسب با نیازهای خاص شما ایجاد کنند.

 

7. فیزوتراپی

 

اسکلروز چندگانه (MS) یک بیماری عصبی است که می‌تواند بر توانایی افراد در حرکت و عملکرد تأثیر بگذارد. علائم فیزیکی ام اس می‌تواند شامل ضعف عضلانی، اسپاسم عضلانی، سفتی، مشکل در تعادل و هماهنگی و خستگی باشد. در اینجا، فیزیوتراپی می‌تواند کمک کند.

فیزیوتراپی نوعی توانبخشی است که برای کمک به افراد برای بهبود توانایی حرکت، کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی آنها طراحی شده است.

فیزیوتراپ ها برای ارزیابی و درمان طیف گسترده‌ای از مشکلات جسمی و عصبی آموزش‌دیده‌اند. برای افراد مبتلا به ام اس، فیزیوتراپی می‌تواند بر روی موارد زیر تمرکز کند:

  • قدرت عضلانی: این شامل کمک به افراد برای افزایش قدرت عضلاتی است که برای انجام فعالیت‌های روزمره مانند راه رفتن، بالا رفتن از پله‌ها و بلند کردن اشیا استفاده می‌شود.
 
  • دامنه حرکتی: این شامل کمک به افراد برای بهبود انعطاف پذیری مفاصل و افزایش دامنه حرکتی آنها می‌شود.
 
  • تعادل و هماهنگی: این شامل کمک به افراد برای بهبود تعادل و هماهنگی آنها برای کاهش خطر سقوط و بهبود توانایی انجام فعالیت‌های فیزیکی است.
 
  • راه رفتن: این شامل کمک به افراد برای بهبود الگوی راه رفتن آنها، افزایش استقامت و کاهش خطر زمین خوردن است.
 
  • مدیریت اسپاسم عضلانی: این شامل آموزش تکنیک‌هایی برای کمک به افراد برای آرامش عضلات سفت و کاهش درد است.
 

فیزیوتراپ‌ها از طیف گسترده‌ای از تکنیک‌ها برای کمک به افراد مبتلا به ام اس استفاده می‌کنند.

این روش ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
  • تمرینات: این شامل تمرین حرکات، کشش‌ها و فعالیت‌های خاص برای بهبود قدرت، انعطاف پذیری، تعادل و هماهنگی است.
 
  • درمان دستی: این شامل تکنیک‌های عملی برای دستکاری مفاصل و عضلات برای بهبود دامنه حرکت و کاهش درد است.
 
  • تجهیزات کمکی: این شامل استفاده از ابزارها و وسایلی مانند عصا، واکر، بریس و ارتز برای کمک به افراد در حرکت و انجام فعالیت‌های روزمره است.
 
  • آموزش: این شامل آموزش افراد در مورد ام اس، نحوه مدیریت علائم آنها و نحوه ایمن و موثر ماندن است.
 

فیزیوتراپی می‌تواند به طور قابل توجهی کیفیت زندگی افراد مبتلا به ام اس را با کمک به آنها برای حرکت آسان تر، انجام فعالیت‌های بیشتری و مستقل تر شدن، بهبود بخشد.

اگر به دلیل ام اس دچار مشکلات حرکتی یا عملکردی هستید، صحبت با یک فیزیوتراپ واجد شرایط مهم است. آنها می‌توانند یک برنامه درمانی متناسب با نیازها و اهداف خاص شما ایجاد کنند.

 

سخن پایانی

همانطور که در این مقاله گفته شد، ام اس یک بیماری عصبی خودایمنی است که در حال حاضر درمان قطعی برای آن وجود ندارد. با این حال، روش‌های درمانی مختلفی برای کنترل بیماری و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به ام اس وجود دارد.

انتخاب بهترین روش درمانی به نوع ام اس، شدت علائم و وضعیت سلامتی فرد بستگی دارد. در حال حاضر، تحقیقات زیادی برای یافتن درمان‌های جدید و مؤثرتر برای ام اس در حال انجام است. امید است که در آینده، بتوانیم راهی برای درمان کامل این بیماری پیدا کنیم.

در کنار درمان‌های پزشکی، تغییر سبک زندگی نیز می‌تواند به مدیریت ام اس کمک کند. این تغییرات شامل ورزش منظم، رژیم غذایی سالم، کنترل استرس و خواب کافی می‌شود.

با تشخیص زودهنگام و درمان مناسب، افراد مبتلا به ام اس می‌توانند زندگی طولانی و پرباری داشته باشند.