آیا شماهم به دنبال راهی برای درمان آلزایمر خود یا عزیزانتان هستید؟ آیا علائم بیماری آلزایمر شما درحال پیشرفت می‌باشد؟ اگر این طور است در این مطلب از کلینیک تخصصی روزمهر همراه ما باشید.
متأسفانه، هیچ درمانی برای بیماری آلزایمر شناسایی نشده است و شما نمی‌توانید راهی برای متوقف کردن بیماری یا مرگ سلول‌های مغزی خود یا عزیزانتان پیدا کنید.
اما با داروهایی که توسط محققان کشف شده است می‌توانید تا حدودی علائم بیماری مانند از دست دادن حافظه، مشکلات فکری و استدلال را کاهش دهید.
این درمان آلزایمر فعالیت‌های شیمیایی مغز را که توسط انتقال دهنده‌های عصبی اطلاعات را از یک سلول به سلول دیگر در مغز ارسال می‌کنند را افزایش می‌دهد.
با این حال هیچ درمانی برای کاهش آسیب به سلول‌های مغزی وجود ندارد و با مرگ سلول‌های بیشتر در مغز،بیماری آلزایمر پیشرفت بیشتری می‌کند.
آلزایمر چیست؟
آلزایمر باعث اختلال سیستم عصبی مرکزی مغز می‌شود و با پیشرفت بیماری علائم بدتر می‌شوند.
این بیماری آلزایمر با تغییراتی که در مغز ایجاد می‌کند باعث تولید رسوب پروتئینی خاصی می‌شود.
بیماری آلزایمر باعث کوچک شدن، آسیب و مرگ سلول‌های مغزی می‌شود.
کاهش تدریجی حافظه، استدلال، قضاوت و تصمیم گیری و عدم توانایی فعالیت‌های اجتماعی از علائم این بیماری به شمار می‌آیند.
تقریباً 6.5 میلیون نفر از مردم بالای 65 سال را در آمریکا بیماری آلزایمر تحت تأثیر خودش قرار می‌دهد که حدود 70 درصد از آن‌ها بالای 75 سال سن دارند.
درمان آلزایمر
بعضی از داروها باعث تجزیه یک ماده شیمایی در مغز با نام استیل کولن می‌شوند.
استیل کولن باعث بدتر شدن علائمی مانند حافظه و یادگیری می‌شود که داروها با مهار این ماده شیمیایی در مغز به بهبود علائم کمک می‌کنند.
اثرات برای مدت محدودی تقریبا بین 6-12 ماه باقی می‌ماند.
عوارض جانبی رایج داروهای آلزایمر شامل موارد زیر است:
- اسهال
- حالت تهوع
- خستگی زیاد
- بی خوابی
- کاهش اشتها
- کاهش وزن
درمان‌ها در آینده ممکن است شامل ترکیبی از داروها باشد که مشابه درمان سرطان‌ها و HIV است که بیش از یک دارو را مصرف می‌کنند.
بعضی از درمان‌های جدید بیماری آلزایمر، پروتئین‌های رسوبی آمیلوئید را که به پلاک‌های مغز معروف هستند مورد حمله قرار می‌دهند.
پلاک‌های پروتئینی آمیلوئید که یکی از دلایل مهم بیماری آلزایمر هستند.
آنتی بادی‌های مونوکلونال آدوکانوماب:
دارو هایی هستند که ممکن است از تجمع بتا آمیلوئید در پلاک‌های داخل مغز جلوگیری کنند و به حذف پلاک بتا آمیلوئید کمک کنند.
آن‌ها با تقلید از بدن شما به طور طبیعی می‌توانند پاسخ سیستم ایمنی را به مهاجمان و واکسن‌های خارجی تبدیل کنند این کارها را برای کمک به بدن و پاک‌سازی رسوبات مغزی انجام می‌دهند.
در سال 2001 انجمن غذا و داروی آمریکا آنتی بادی مونوکلونال آدوکانوماب را برای بهبود علائم آلزایمر در بعضی از افراد تأیید کرد.
این دارو در افرادی که مبتلا به بیماری آلزایمر اولیه و اختلالات شناختی ضعیفی بودند مورد مطالعه قرار گرفت و در ایلات متحده آمریکا تأیید شد؛ زیرا باعث پاک‌سازی یا حذف پلاک‌های آمیلوئید می‌شد.
داروی لکانمب
یکی دیگر از داروهای مؤثر در درمان آلزایمر لکانمب است که برای افراد مبتلا به بیماری آلزایمر خفیف توسط سازمان غذا و دارو آمریکا در سال 2023 تأیید شده است.
این دارو از به صورت وریدی در بازو تزریق می‌شود. یک کار آزمایی بالینی در فاز 3 نشان می‌دهد که لکانمب در کاهش عملکردهای شناختی در بیماران آلزایمری که در مراحل اولیه بیماری هستند را تا 27 درصد کاهش می‌دهد.
و با آسیب و مرگ پلاک‌های پروتئینی آمیلوئید در مغز عمل می‌کنند.
مطالعه‌ها هنوز بر روی این دارو ادامه دار است و به این موضوع می‌پردازد که چگونه لکانمب برای افرادی که در معرض بیماری آلزایمر قرار می‌گیرند مؤثر است.
و این تحقیقات بر روی یکی از بستگان درجه اول مانند والدین و خواهر و بردار مبتلا به بیماری آلزایمر است.
دونانماب
یکی دیگر از آنتی بادی‌های مونوکلونال به شمار می‌آید و درمان آلزایمر مؤثر است. این دارو به مطالعه به فاز 3 منتقل شده است که نتایج آن هنوز در سال 2023 پیش‌بینی‌نشده است.
ساراکاتینیب
این دارو برای درمان احتمالی سرطان نیز شناخته شد و اکنون در حال بررسی برای بیماری آلزایمر است.
در موش‌ها، داروی ساراکاتینیب پروتئینی را در مغز خاموش می‌کرد که به سیناپس‌ها این امکان را می‌داد که دوباره به عملکردهای خود ادامه دهند.
سیناپس‌ها حفره یا فضاهای کوچکی هستند که بین نورون‌های عصبی مغز قرار دارند و از این طریق سلول‌های عصبی با یکدیگر در ارتباط هستند.
موش‌ها در این مطالعه کاهش حافظه را تجربه کردند این آزمایش‌ها هم اکنون بروی انسان‌ها در حال انجام است و به عنوان یک درمان احتمالی برای بیماری آلزایمر است.
درمان‌ها ممکن است میزان بتا آمیلوئید را در داخل مغز کاهش دهند. یک پروتئین مادر به شمار می‌آید که در دو مرحله توسط آنزیم‌های مختلف تولید می‌شود.
هنگامی که گره‌های پروتئینی به نام تاو به فیبرهای کوچک‌تر تبدیل می‌شوند یک سیستم انتقال نورون‌های عصبی در مغز انسان از بین می‌روند که یکی از تغییرات متداول در مغز افراد مبتلا به آلزایمر است.
محققان راهی برای جلوگیری از تشکیل گره تاو پیدا نکردند.
مهار کننده‌هایی که باعث تجمع گره تاو می‌شوند و واکسن‌های آن در حال بررسی و مطالعه هستند.
داروی ممانتین
این دارو با مسدود کردن ماده شیمیایی به نام گلوتامات پیام‌هایی را بین سلول‌های عصبی مغز ارسال می‌کند.
سلول‌های آسیب دیده به وسیله مغز مقدار زیادی گلوتامات را تولید می‌کند که می‌تواند باعث آسیب بیشتر به مغز شود.
ممانتین با مسدود کردن اثرات گلوتامات از آسیب پیش از حد به سلول‌های عصبی مغز جلوگیری می‌کند.
گلوتامات یک انتقال دهنده عصبی می‌باشد.
دونزپیل
در مغز مواد شیمایی به نام پیام رسان‌های عصبی وجود دارد که به ارتباط بین سلول‌ها با یکدیگر کمک می‌کنند و می‌توانند بر خلق و خو و حافظه فرد تأثیر بگذارند.
آنزیم‌ها، پیام رسان‌های عصبی در مغز را تجزیه می‌کنند تا مقدار متعادل این ماده شیمیایی را در مغز حفظ کند و دونزپیل روی آنزیمی به نام استیل کولین استراز کار می‌کند.
ممکن است دونزپیل سلول‌های مغزی کولینرژیک را که آسیب‌دیده‌اند را ترمیم کنند.
داروی سارگراموتیسم (لوکین)
در حال حاضر محققان به دنبال راهی برای درمان التهاب‌های مزمن سلول‌های مغزی بیماران آلزایمری هستند.
این داروها ممکن است که سیستم ایمنی مغز را برای محافظت از پروتئین‌های مضر تحریک کنند.
اسپری بینی انسولین
مطالعات به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه انسولین بر فعالیت‌های مغزی و نورون‌های عصبی تأثیر می‌گذارد.
محققان در حال آزمایش و بررسی چگونگی تغییرات انسولین در مغز با بیماری آلزایمر هستند.
با این حال اسپری بینی انسولین در کند کردن و پیشرفت آلزایمر در بعضی از افراد مؤثر است.
هورمون درمانی
مطالعاتی در طول قرن 1990 نشان می‌دهد که هورمون درمانی در دوران بیش از یائسگی خطر ابتلا به آلزایمر را تا حد امکان کاهش می‌دهد.
داروهای هورمونی معمولاً ترکیبی از استروژن و پروژسترون هستند که می‌توانند به تسکین علائمی مانند نوسانات خلقی در زنان مبتلا به بیماری آلزایمر کمک کنند.
آلزایمر در زنان بعد از دوران یائسگی شایع‌تر است؛ بنابراین این احتمال را دارد که استروژن در محافظت از مغز و آسیب‌های ناشی از بیماری آلزایمر نقش داشته باشد.
تحقیقات روی موش‌ها نشان می‌دهد که استروژن به تعداد اتصالات نورون‌های عصبی در حافظه مغز کمک می‌کند.
کاهش استروژن در زنان ممکن است آن‌ها را در معرض مشکلات یادگیری و حافظه مرتبط با آلزایمر قرار دهد.
همچنین استروژن می‌تواند به پیام رسان‌های شیمیایی مانند سروتونین، استیل کولین و دوپامین برای انتقال سیگنال‌ها در سراسر مغز تأثیر می‌گذارد.
بعضی از علائم بیماری آلزایمر با انتقال دهنده‌های عصبی در مغز ارتباط دارند که در بروز علائم نقش مهی را ایفا می‌کنند.
روان شناختاری رفتاری (CBT)
50 درصد افراد مبتلا به آلزایمر بعضی از علائم افسردگی را تجربه می‌کنند که می‌تواند زندگی آن‌ها را دچار اختلال کند.
افسردگی می‌تواند علائم آلزایمر را بدتر کند و استرس را در مبتلایان افزایش می‌دهد.
اضطراب در افراد مبتلایان به آلزایمر رایج است و اثرات مخربی را به همراه دارد.
یک درمان در حوزه روان شناختی و نوعی گفتار درمانی به حساب می‌آید که به طور وسیعی مورد استفاده قرار می‌گیرد و در درمان افسردگی در بیماران مبتلا به آلزایمر توسط پزشکان توصیه می‌شود.
این درمان به کمک درمانگر فرد نحوه تفکر و رفتارهای خود را بررسی می‌کند و اغلب برای افراد مبتلا به ویژه آن‌هایی که احساسات و تفکرات منفی دارند مورد استفاده قرار می‌گیرد.
روان شناختی نمی‌تواند بیماری آلزایمر را درمان کند؛ ولی به علائم سلامت و روان کمک زیادی را می‌کند.
ایجاد یک محیط امن برای بیماران آلزایمری
شما می‌توانید با یک برنامه درمانی مناسب نیاز افراد مبتلا به بیماری آلزایمر را تأمین کنید و کارهایی را که نیازمند حافظه هستند را تقویت کنید.
کارهایی که می‌تواند زندگی را برای آن‌ها راحت‌تر کند که عبارتند از:
- کلید، کیف پول و تلفن همراه را با اشیا قیمتی در خانه نگه دارید تا پیدا کردن آن سخت نباشد.
- داروها را در مکان‌های امنی قرار دهید و از یک دفترچه یادداشت برای پیگیری دوزها استفاده کنید.
- از فرد مبتلا بخواهید یک تلفن همراه برای ردیابی موقعیت‌های مکانی خود داشته باشد و شماره تلفن‌های مهم را در جیب شلوار آن بگذارید.
- از یک تقویم برای پیگیری برنامه‌های روزانه افراد مبتلا به آلزایمر استفاده کنید.
- سعی کنید محلی که فرد در آن قرار می‌گیرد را شلوغ نکنید.
- نرده‌ها را در حمام و پله‌ها نصب کنید.
- کفش‌ها و دمپایی راحت برای آن‌ها تهیه کنید.
- عکس‌های اعضای خانواده را در خانه بر روی دیوار نصب کنید.
- دستبند هشدار پزشکی و کارت شناسایی را همراه بیمار بگذارید.
شیوه زندگی سالم و درمان خانگی
انتخاب سبک زندگی سالم می‌تواند کمک زیادی در محافظت از سلامت مغز داشته باشد.
ورزش
ورزش منظم می‌تواند بخش مهمی از برنامه درمانی بیماران آلزایمری می‌باشد.
فعالیت‌هایی مانند پیاده روی روزانه، یوگا، مدیتیشن می‌توانند به بهبود خلق خو و سلامت ماهیچه‌های قلب کمک کنند.
همچنین ورزش می‌تواند مشکلات اختلالات خواب راحل کند و باعث جلوگیری از یبوست مبتلایان به آلزایمر شود.
بیماران آلزایمری که با راه رفتن مشکل دارند می‌توانند از دوچرخه ثابت استفاده کنند و می‌تواند تمریناتی را روی صندلی انجام دهند.
تغذیه
افراد مبتلا به بیماری آلزایمر ممکن است اشتهای خود را از دست بدهد یا فراموش کنند که باید غذا بخورند.
آن‌ها همچنین ممکن است مصرف نوشیدنی‌های را که منجر به کم آبی بدن می‌شوند فراموش کنند که این امر باعث یبوست می‌شود.
مواد غذایی سالم و حاوی سبزیجات زیاد را برای آن‌ها تهیه کنید
آن‌ها را به نوشیدن چند لیوان آب در روز تشویق کنید. از نوشیدنی کافئین دار که باعث بی قراری و اختلالات در خواب می‌شود پرهیز کنید
میلک شیک را با پودر پروتئینی تهیه کنید که خوردن آن‌ها آسان و مقوی‌تر می‌باشد.
مشارکت در فعالیت‌های اجتماعی
فعالیت‌های اجتماعی می‌توانند به مهارت‌ها و توانایی‌های فرد کمک کنند و آن‌ها را به کارهایی موردعلاقه‌شان تشویق کنید.
بیماران آلزایمری برای تقویت ذهن و جلوگیری از افسردگی کارهای زیر را انجام دهند:
- موسیقی گوش بدهند.
- کتاب بخوانند
- باغبانی کنند و به گل‌ها آب بدهند.
- با کودکان بیشتر در ارتباط برقرار کنند.
مراقبت از مبتلایان به بیماری آلزایمر می‌تواند خیلی سخت و دلهره آور باشد و از نظر جسمی و روحی می‌تواند خیلی سخت باشد.
بیشتر مراقبین ممکن است احساس خشم، نگرانی، افسردگی، منزوی بودن را در زندگی خود تجربه کنند.
حمایت از فرد مبتلا به بیماری آلزایمر می‌تواند بر سلامت جسمی و روحی شما اثرات مخرب بگذارد.
پس بهتر از ساعتی از شبانه روز رو صرف آسایش و رفاه خود کنید این امر بسیار مهمی برای مراقبین مبتلا به بیماری آلزایمر می‌باشد.
می‌توانید ساعاتی را استراحت کنید و وقتتان را با دوستان خود بگذرانید.
همچنین می‌توانید به کارهای مورد علاقه خود بپردازید.
