تشخیص بیماری ام اس و ۵ روش مهم تشخیص این بیماری مرموز را بشناسید!

3. آزمایش خون

در حالی که MRI و پونکسیون کمری دو ابزار اصلی برای تشخیص ام اس هستند، آزمایش خون نیز می‌تواند نقش مهمی داشته باشد. آزمایش خون می‌تواند به دنبال نشانگرهای خاصی در خون شما باشد که می‌تواند نشان دهنده ام اس باشد یا به رد سایر علل احتمالی علائم شما کمک کند.

یکی از شایع ترین آزمایشات خونی که برای ام اس استفاده می شود، آزمایش آنتی بادی ضد میلین (MAB) است. میلین، غلاف محافظی است که سلول های عصبی را احاطه کرده است.

در افراد مبتلا به ام اس، سیستم ایمنی بدن به اشتباه به میلین حمله می کند و این امر می‌تواند منجر به آسیب عصبی شود.

آزمایش MAB به دنبال آنتی بادی هایی در خون شما می گردد که به میلین حمله می کنند. وجود این آنتی بادی ها می‌تواند نشان دهنده ام اس باشد.

آزمایش خون دیگری که ممکن است برای ام اس استفاده شود، آزمایش oligoclonal banding (OCB) است. OCB به دنبال پروتئین های غیرطبیعی در CSF شما می گردد. وجود این پروتئین‌ها می‌تواند نشان دهنده ام اس باشد.

در حالی که آزمایش خون می‌تواند به تشخیص بیماری ام اس کمک کند، مهم است که توجه داشته باشید که هیچ آزمایشی به تنهایی نمی تواند این بیماری را تشخیص دهد. پزشکان معمولاً از ترکیبی از آزمایشات، از جمله MRI، پونکسیون کمری و آزمایش خون، به همراه سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی شما برای تشخیص بیماری ام اس استفاده می کنند.

آزمایش خون برای ام اس معمولاً در مطب پزشک یا آزمایشگاه انجام می شود. این یک روش نسبتاً ساده و سریع است که معمولاً فقط چند دقیقه طول می کشد. در طول آزمایش، خون شما از طریق یک رگ در بازوی شما گرفته می شود.

آزمایش خون برای ام اس معمولاً بی خطر است. با این حال، در برخی افراد ممکن است باعث عوارض جانبی خفیفی مانند کبودی، درد یا سرگیجه در محل نمونه گیری شود.

4.معاینه چشم برای اشخیص بیماری ام اس 

معاینه چشم نیز می‌تواند نقش مهمی ایفا کند. چشم‌ها پنجره‌ای به سیستم عصبی مرکزی هستند و معاینه دقیق چشم می‌تواند به پزشکان در مشاهده علائم عصبی مرتبط با ام اس کمک کند.

در طول معاینه چشم برای ام اس، پزشک شما موارد زیر را بررسی می‌کند:

• قدرت بینایی: آنها بینایی شما را با استفاده از نمودار چشمی یا سایر ابزارها بررسی می‌کنند تا مطمئن شوند که تاری دید یا سایر مشکلات بینایی ندارید.

• حرکات چشم: آنها حرکات چشم شما را بررسی می‌کنند تا مطمئن شوند که می‌توانید چشمان خود را به طور کامل و روان در جهات مختلف حرکت دهید.

• رنگ دید: آنها بینایی رنگی شما را با استفاده از تست‌هایی مانند صفحات Ishihara بررسی می‌کنند تا مطمئن شوند که می‌توانید رنگ‌ها را به طور دقیق تشخیص دهید.

• عصب بینایی: آنها عصب بینایی شما را که مسئول انتقال اطلاعات بینایی از چشم به مغز است، معاینه می‌کنند. این کار را می‌توان با معاینه ته چشم، قسمت پشت چشم شما که حاوی عصب بینایی است، انجام داد.

وجود برخی از ناهنجاری‌ها در طی معاینه چشم می‌تواند نشان دهنده آسیب عصبی مرتبط با ام اس باشد.

به عنوان مثال، افراد مبتلا به ام اس ممکن است تاری دید، دوبینی، از دست دادن بینایی رنگی یا التهاب عصب بینایی را تجربه کنند.

در حالی که معاینه چشم می‌تواند به تشخیص ام اس کمک کند، مهم است که توجه داشته باشید که هیچ آزمایشی به تنهایی نمی‌تواند این بیماری را تشخیص دهد.

پزشکان معمولاً از ترکیبی از آزمایشات، از جمله MRI، پونکسیون کمری، آزمایش خون و معاینه چشم، به همراه سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی شما برای تشخیص ام اس استفاده می‌کنند.

معاینه چشم برای ام اس معمولاً در مطب چشم پزشک انجام می‌شود. این یک روش بدون درد است که معمولاً کمتر از 30 دقیقه طول می‌کشد.

در طول معاینه، شما در حالی که روی صندلی نشسته‌اید به نمودار یا نور نگاه می‌کنید. پزشک شما ممکن است قطره‌هایی را در چشمان شما قرار دهد تا مردمک هایتان را گشاد کند و معاینه ته چشم را آسان‌تر کند.

معاینه چشم برای ام اس معمولاً بی خطر است. با این حال، در برخی افراد ممکن است باعث عوارض جانبی خفیفی مانند تاری دید موقت یا حساسیت به نور شود که معمولاً طی چند ساعت از بین می‌رود.