انواع سکته مغزی و روش های درمانی آن را بشناسید!

احتمال سکته دوم بعد از سکته اول چقدر است؟

در عرض 5 سال از اولین سکته مغزی، حدود 1 نفر از هر 4 نفر ممکن است سکته مغزی مکرر را تجربه کنند، که این خطر بلافاصله پس از سکته اولیه بالاتر است و به مرور زمان کاهش می یابد.

خطر عود سکته مغزی هم در مردان و هم در زنان کاهش یافته است و زنان در مقایسه با مردان کمی بیشتر در معرض خطر عود هستند.

خطر سکته دوم در هفته اول پس از حمله ایسکمیک گذرا (TIA) به 12.8٪ می‌رسد و بدون تغییر سبک زندگی، خطر سکته دوم در پنج سال آینده می‌تواند به 30٪ برسد.

تقریباً از هر 4 بازمانده سکته، 1 نفر دچار سکته مغزی دیگری می‌شود که بر اهمیت اقدامات پیشگیرانه مانند تغییر سبک زندگی، مدیریت عوامل خطر مانند فشار خون و کلسترول بالا و مصرف داروهای تجویز شده تاکید می کند.

تحقیقات نشان داده است که افراد سیاه‌پوست ممکن است بیشتر از سفیدپوستان دچار تکرار سکته مغزی شوند و این امر بر اهمیت درک عوامل مؤثر در عود سکته مغزی، از جمله نابرابری‌های مربوط به نژاد تأکید دارد.

به طور خلاصه، احتمال سکته دوم بعد از سکته اول می‌تواند بر اساس عوامل خطر فردی، انتخاب شیوه زندگی و مدیریت به موقع شرایط سلامت متفاوت باشد. برای بازماندگان سکته مغزی بسیار مهم است که با ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی برای اجرای استراتژی‌های پیشگیرانه و کاهش خطر سکته‌های مکرر همکاری کنند.

روش ‌های درمانی

روش های درمانی سکته مغزی، به ویژه سکته مغزی ایسکمیک، شامل رویکردهای مختلفی با هدف بازگرداندن جریان خون به ناحیه آسیب دیده مغز و جلوگیری از آسیب بیشتر است. در اینجا یک توضیح جامع در مورد روش های درمان سکته مغزی بر اساس آورده شده است:

• ترومبکتومی اندوواسکولار: این روش شامل استفاده از استنت برای برداشتن لخته‌های خون به روشی کمتر تهاجمی است که درمان مؤثری را در یک بازه زمانی کوتاه پس از سکته ارائه می‌کند.

• دارو: داروهای رقیق کننده خون ممکن است برای جلوگیری از تشکیل لخته و کاهش خطر سکته‌های مکرر تجویز شوند. با این حال، مدت و نوع دارو باید به دقت توسط متخصصان مراقبت های بهداشتی نظارت شود.

• آنژیوپلاستی: از این روش می توان برای باز کردن عروق خونی باریک یا مسدود شده در مغز، بهبود جریان خون و کاهش خطر سکته استفاده کرد.

• درمان ترومبولیتیک: این درمان شامل تجویز داروهای لخته ساز برای حل کردن لخته‌های خون و بازگرداندن جریان خون به مغز است، به‌ویژه زمانی که پس از شروع علائم در یک بازه زمانی خاص تجویز شود.

• اقدامات پیشگیرانه: اصلاح سبک زندگی مانند حفظ یک رژیم غذایی سالم، ورزش منظم، مدیریت فشارخون و سطح کلسترول، و اجتناب از سیگار کشیدن در پیشگیری از سکته مغزی و کاهش خطر عود بسیار مهم است.

• گفتاردرمانی: برای افرادی که پس از سکته مغزی دچار مشکلات گفتاری و زبانی می‌شوند، گفتار درمانی می‌تواند به بهبود مهارت‌های ارتباطی و غلبه بر چالش‌های مرتبط با زبان کمک کند.

• درمان متمرکز بر هیجان (EFT): EFT بر افزایش آگاهی عاطفی، تنظیم احساسات و حل تعارضات عاطفی تمرکز دارد که می‌تواند برای افرادی که با چالش‌های عاطفی پس از سکته مواجه می‌شوند مفید باشد.

• درمان بین فردی: این رویکرد می‌تواند به افراد در بهبود روابط بین فردی و رسیدگی به مسائل مربوط به رابطه که ممکن است پس از سکته مغزی ایجاد شود کمک کند.

هدف این روش‌های درمانی رسیدگی به عواقب فوری سکته، جلوگیری از سکته‌های بعدی و حمایت از فرد در روند بهبودی و توانبخشی است. برای بیماران سکته مغزی ضروری است که مراقبت‌های جامعی را دریافت کنند که شامل مداخلات پزشکی، درمان و تنظیم شیوه زندگی برای بهبود بهبودی آنها و کاهش خطر سکته‌های مکرر باشد.